Categoriën

Archief

Jaaroverzicht 2012 (deel 3)

[Not a valid template]Met de mooie score van Fien in de team test in Mannheim werd ik opgenomen in het B-kader, ik had nog één score van 68% of hoger nodig om ook met haar te worden opgenomen in het A-kader. De eerste mogelijkheid hiervoor was tijdens de wedstrijd in Eext. Een week eerder hadden we nog een goede training gehad tijdens de oefendressuur in Uden, en we begonnen aan de lange reis richting Eext met het doel om extra ringervaring op te doen richting het NK en die laatste A-kader score te halen.
Over het algemeen ben ik bepaald geen fan van wedstrijden op een grasbodem, maar gelukkig waren de weersomstandigheden voor mij ideaal, en liep Florencia niet heel anders op de prima ondergrond. Beide proeven vond ik al weer beter als die in Mannheim, maar niet alle jury’s waren even enthousiast. In de eerste proef viel de score tegen, in de tweede voldeed ik ruimschoots aan mijn eigen doelstelling door meer dan 72% te scoren, de hoogste score van de dag.

[Not a valid template]Enkele dagen kwam het persbericht met de bevestiging dat ik met drie paarden in het A-kader zat, een paar dagen voor de start van het NK. Dit jaar werden alle Nederlandse kampioenschappen dressuur voor het eerst gehouden tijdens het concours hippique Hoofddorp. Dat brengt met name de eerste dag de nodige onwennigheid met zich mee voor zowel de deelnemers als de organisatie. Voor ons was het niet alleen een NK maar misschien nog wel meer de tweede observatiewedstrijd richting Londen. Vooraf wilde ik graag de lijn die we in Mannheim hadden ingezet met Vorman doortrekken, en met Florencia nog constantere proeven rijden en natuurlijk voldoen aan de kwalificatie eisen van NOC*NSF. De ervaring leert dat een goede start essentieel is voor een goed eindresultaat op een NK, en onze start was niet helemaal waar ik op hoopte. De eerste proef van Fien was op een enkel onderdeel na goed, en de score prima. Maar net als in Mannheim gold dat de team test niet meetelde voor de kwalificatie eisen voor Londen, wat mij betreft een onbegrijpelijke regel.
[Not a valid template]Met de nodige hulp stond Vorman al klaar na de proef van Florencia en hadden we ook met Vorman ondanks alles een goede voorbereiding. Ik reed met haar ook weer een nette en actieve proef, en we gingen er helemaal vanuit dat ik met Vorman boven Florencia zou eindigen. Vriend en vijand waren verbaast toen dat niet het geval bleek te zijn. Veel tijd om te treuren was er niet, want de volgende dag ging de wekker wederom om 04:45, om weer als eerste in Hoofddorp de ring in te rijden. Ik startte weer eerst met Florencia, en we reden volgens mij onze beste individuele proef tot dan toe. Toch kwamen we 0,6% tekort voor de kwalificatie eis, en daar baalde ik logischerwijs gruwelijk van. Op dat moment zat er niets anders op dan de knop omzetten en met Mops revanche proberen te nemen voor de eerste dag. De proef verliep prima, misschien iets minder flitsend als destijds in Mannheim maar de score viel wederom niet mee. In de tussenstand stond ik met Vorman net iets hoger dan Florencia, maar omdat ik met Fien nog niet aan de kwalificatie eis had voldaan kozen we ervoor om met haar de kür te rijden.

[Not a valid template]Ook tijdens de finaledag van het NK was het weer ontzettend vroeg dag voor de aangepaste sport. Het is natuurlijk een vol programma en iemand moet als eerste starten, maar om nou alle dagen zo vroeg te moeten starten kan wel degelijk van invloed zijn op de prestaties in onze tak van sport. We wisten inmiddels uiteraard de weg dus we waren mooi op tijd op het terrein met Fien om van start te gaan in de kür. We hadden daarbij maar één doel, het behalen van de kwalificatie eis voor Londen van NOC*NSF, die stond op 71,5%. Hoger dan ik tot nu toe had gescoord met Fien, maar dat kwam naar mijn idee vooral door de ellende met het volume van de muziek in Mannheim. De derde plaats in de eindstand van het NK stond toch al vast en de achterstand was te groot om nog een reële kans te hebben daar wat aan te doen.
Het losrijden ging prima, en ik ging met vertrouwen richting de wedstrijdbaan. Bij het binnenkomen leek het alsof Fien terugdacht aan de kür in Mannheim waardoor het halthouden compleet de mist in ging. Met maar tien verplichte onderdelen in de kür en met de wetenschap dat mijn kür met Fien nog vrij simpel is moest dus alles uit de kast. Dat lukte ondanks het nodige improviseren, en waar ik in eerdere pogingen op tienden van procenten de eis miste, had ik nu zelfs een volle procent over, en dus twee paarden in de race richting Londen. Terugkijkend op het NK was ik qua proeven eigenlijk heel tevreden, maar wat betreft de scores op de afsluitende kür na, absoluut niet.

Al tijdens het NK werd bekend dat de laatste observatiewedstrijd, een internationale wedstrijd in Roosendaal, van de kalender was gehaald. Daardoor werd plots de rubriek tijdens het CHIO Rotterdam verheven tot observatiewedstrijd. Voor mij extra vervelend doordat we graag gebruik hadden gemaakt van die extra maand om nog verder te trainen met Fien. Ik reed natuurlijk nog maar een paar maanden met haar en we boekten veel progressie, die paar weken waren zeer welkom geweest. Maar het was dus niet anders, en we hadden tien dagen de tijd om ons voor te bereiden op die ineens zo belangrijke wedstrijd.
In tegenstelling tot het oorspronkelijke plan werd onze rubriek van ‘s avonds in de hoofdpiste verplaatst naar ‘s ochtends vroeg in de tweede wedstrijdring. Dit betekende dat mijn ouders om 03:00 uur ‘s ochtends moesten vertrekken zodat we met twee trailers om 07:00 in het Kralingse bos waren om de baan te verkennen. Er stond natuurlijk veel op het spel tijdens deze wedstrijd, en dat was te merken. Gelukkig had ik daar geen last van en kon ik met zowel Fien als Mops goede proeven neerzetten. Ik reed met Fien een goede en steeds meer constante proef met als resultaat een nieuw persoonlijk record. Alweer twee procent hoger dan onze eerdere beste score. Met Vorman zetten we echt alles op alles en reed ik wederom een actieve en nette proef. Op het moment dat het echt moest stonden we er gelukkig weer helemaal, met Vorman eindigde ik als derde en ook Florencia was bovenin de uitslag terug te vinden. Daarna begon een hele spannende tijd; de KNHS ging zich beraden over het team voor Londen, en gelukkig liet de bekendmaking niet lang op zich wachten. Twee dagen na de wedstrijd in Rotterdam kon ik dit nieuwsbericht schrijven, we waren wederom geselecteerd voor de Paralympics!

Deel vier over met name de Paralympics volgt…

Het is niet meer mogelijk om te reageren.